coś

te twoje uniki

te nasze skoki w bok 

w obłok

- wszystko na nic. 

bo czasem nie można się uwolnić

to nie jest cisza
tak ci się tylko wydaje że cisza

jeszcze przyjdziesz

od niektórych miejsc
ludzi
zdarzeń
nie można się uwolnić.

święta idą

święta idą...
już słychać karabiny maszynowe
(nie)ludzkich ust
przepychanki słowne.
popychanki ręko-czynki już
rzucają mięsem już biją.
w sklepowych kolejkach wybijają
dziury w oknach
oczach chodnikach.

święta idą...

przydałoby się inaczej.
przydałoby się.
kochać. czuć.

zmień coś. wyrzuć łóżko

ostatnio śnią mi się zimne i ciepłe kobiety

panie w metalowych szlafrokach i bardzo znane 

aktorki piosenkarki modelki

z opakowań szamponów o których pisałam kiedyś

przedszkolanki matki z córkami i panie z opieki 

albo te pod opieką. Najwyższego. 

Ktoś powinien się mną zaopiekować. Zająć moją 

nerwicą, skórą. bo jestem aspołeczna i ciągle gryzę 

poduszki. albo wkładam oczy w rękaw

i bardzo się boję że zaraz coś się stanie 

na przykład krew albo inny horror. 

zaczyna być dziwnie

więc może powinnam szybko zmienić łóżko

bo te które kiedyś mnie mijały 

przytyły znacznie albo zapuściły wąsy 

są teraz maczo zmieniły religię 

orientację. 

w terenie już nikogo nie dostrzegam. 

to dobrze. bo to bardzo zły sen. 

ty - to taka moja wojna

krąży we mnie jak kac
nieznośny ale autentyczny skurcz.
wszystko spłynie po tobie
jak po kaczce będzie mokro
będzie w-ściek.

mam swój świat bo każdy ma swoje. cymbałki
konto bankowe telefon pin kaftan
przeciwpsychiczny. każdy ma
swoje życie.

uważaj jednak. bo istnieją ślady
na koszuli. oderwane depresje (od światła) niezmywalne
rany.

i w każdej chwili możesz je wybić ze snu
wytrącić przywołać przestraszyć.

słowo za słowo

zamykam gwiazdy i wódkę

trzeba zdążyć zanim zamknie się świat

znowu rozpacz rzucona 

czarna kurtka dziura wciąż patrzy

nieustannie w moim kierunku

najpiękniejsze jest morze

które zabiera gorycz i oddaje pocałunki

najpiękniejsze są rzeczy, które powstają 

z miłości.

rude chmury

wiersze są jak rude chmury ukryte za kopalnią, kamienicą. pójdziemy tam

jutro otworzymy dzbanki i nerwica nie będzie nas uwierać

ani uciskać tak mocno. 

ty

jak to się stało
że stało się to
tak późno

a odeszło tak szybko

jak to się stało
że nie potrafię
oddzielić ciszy od rozumu

jak to się stało
że łzy.

zakurzone poniedziałki

będziemy mieć katar do pasa 

będziemy czytać Hamleta
będziemy udawać że się nie znamy 

czasem jestem
tak zupełnie
oderwana od rzeczywistości
i snów

czasem nie wiem
gdzie jestem.

homo sapiens

ostatnio lubię zimną kawę. nie wiem, dlaczego zimną,

może to ten czas, który spadł z byka i potłukł sobie łeb. 

z byka spadłaś - krzyczą niegrzeczne dzieci, grzeszne matki, 

homo sapiens oddycha. 

ostatnio mam na siebie sposób. próbuję 

zaciskać usta i otwierać oczy. wtedy 

więcej widzę, głośniej milczę. 

i świat może oznaczać wszystko. 

tu pracuję

Mój czas. Moje ciało. Moje życie.

~ E. Lipska